ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ-ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ-ΦΥΛΑΚΗ ΝΟΟΣ-ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΖΩΗ

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ

ΤΟΥ Αρχ/του Δαμιανού Ζαφείρη

Η αγία εκκλησία μας από τη σημερινή ημέρα εισέρχεται σε μια μεγάλη περίοδο κατανύξεως, ευλαβείας, αγάπης προς τον Κύριο κι ιδιαίτερα προβάλλει ορισμένα αγωνίσματα, για να μπορούμε να φτάσουμε αισίως στην αγία Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Εισερχόμεθα σε μια περίοδο όπου πλέον ο Χριστιανός, εκείνος που αγαπά τον Κύριο, θ’ αγωνισθεί δια να προβάλει τις αρετές του κι ιδιαίτερα για να δείξει την αγάπη του στη θυσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ο απόστολος Παύλος τονίζει «ἀποθώμεθα τά ἔργα τοῦ σκότους και ἐνδυσόμεθα τα όπλα του φωτός».(Ρωμ.ιγ,13) Μας καλεί να μπορούμε ν’ αποβάλουμε το σκοτάδι των παθών μας και να ντυθούμε με το φως των αρετών. Ν’ αγωνισθούμε με κάθε τρόπο, ώστε να ενδυθούμε, τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, όπως λέγει:«ἐνδύσασθε τον κύριον Ἰησοῦ Χριστόν καί τῆς σαρκός πρόνοιαν μή ποεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας»(Ρωμ.ιγ 14)
Πόσο είναι μακάριος εκείνος ο οποίος μπορεί να ενδυθεί και να ζήσει όπως ο Κύριος επάνω στη γη. Να μπορεί η ζωή του νά είναι η ζωή του ταπεινού Ιησού Χριστού, ο οποίος περιβάλλετο από απειρία αρετών κι ιδιαίτερα είχε τη μεγάλη ταπείνωση και τη μεγάλη ακακία στη ζωή του.
Η αγία εκκλησία προσπαθεί με κάθε τρόπο να οδηγήσει τον άνθρωπο το πώς να σωθεί, το πώς ν’ ατενίζει την θεία δόξα του Θεού κι ιδιαίτερα να μπορεί να ζει επάνω στη γη ταπεινά, για να δείξει ότι όντως μιμείται τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.
Το Ευαγγέλιο τονίζει ότι εκείνος, που θα αγωνιστεί, θα αρχίσει με τη νηστεία. Αλλά νηστεία, που να μην οδηγεί στην κατάκριση του αδελφού μας. Σ’ αυτό το σημείο τονίζει ο απόστολος Παύλος «Ὁ ἐσθίων, τόν μή ἐσθίοντα μή ἐξουθενείτω˙ καί ὁ μή ἐσθίων, τόν ἐσθίοντα μή κρινέτω˙ ὁ Θεός γάρ αὐτόν προσελάβετο. Σύ τίς εἷ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην;»(Ρωμ. ιδ, 3-4) δηλ. εκείνοι οι οποίοι νηστεύουν, δεν πρέπει να κατακρίνουν τους άλλους, οι οποίοι δε νηστεύουν. Μπορεί να νηστεύουμε αλλά όμως μέσα μας υπάρχει νηστεία λογισμών; Υπάρχει νηστεία παθών; Μπορεί ο άνθρωπος να είναι δυνατός εν τω Θεώ, μονάχα όταν ζει εν ταπεινώσει, οταν ζει σε μια κατάσταση η οποία προσπαθεί ν’ αγαπήσει τον Κύριο.
Η εκκλησία προβάλλει μια τετράδα αρετών: Την πίστη και την προσευχή, την ελεημοσύνη και τη νηστεία.
Ὀταν νηστεύουμε δέν πρέπει νά έχουμε μέσα στή καρδιά μας καμμιά κακία γιά τόν πλησίον μας. Οταν μέσα στην καρδιά μας υπάρχει αντιπάθεια, κακία, εχθρότητα για κάποιον άνθρωπο δίπλα μας, τότε ματαίως νηστεύουμε. Κι αν εμείς νομίζουμε ότι νηστεύουμε, τότε η νηστεία αυτή είναι άδεια, κενή, διότι ο Θεός δεν τη δέχεται όταν η καρδιά μας δεν έχει μάθει να συγχωρεί τον άλλον άνθρωπο, δεν έχει μάθει να ζει αληθινά ενώπιον του Θεού. Διότι,αν δε μπορέσουμε να συγχωρήσουμε τον αδελφό μας, όπως λέει το Ευαγγέλιο, δε θα μπορέσει ο Κύριος να συγχωρήσει τις δικές μας αμαρτίες.
Όλοι μας πιστεύουμε στο Θεό, αλλά όλοι μας, μεταξύ μας, είμαστε αγαπημένοι; Είναι αλήθεια, ότι πολλοί Χριστιανοί προσεύχονται στο Θεό αλλά συγχρόνως έχουν μια αντιπάθεια και κακία στον πλησίον τους. Πώς είναι δυνατόν, ο Θεός να δεχθεί μια προσευχή ενός ανθρώπου που έχει μέσα του κακία και εχθρότητα, ο οποίος δεν θέλει όχι μόνο να δει τον αδελφό του αλλά και αντιθέτως δείχνει ένα βαθμό κακίας, η οποία τον οδηγεί να είναι χωρισμένος από το Θεό. Νομίζει ότι ο Θεός τον ακούει. Ο Θεός τον ακούει, αλλά τον έχει σε μεγάλη απόσταση από κοντά του, διότι δεν μπορεί να δεχθεί έναν άνθρωπο ο οποίος δεν συγχωρεί τον πλησίον του, διότι πολλές φορές βλέπουμε τα λάθη των άλλων ανθρώπων αλλά όμως δεν ομολογούμε τα δικά μας τα λάθη.
Πόσο ειλικρινές είναι, αδελφοί μου, όταν λέμε στον άλλο ότι «σε συγχωρώ»; Πράγματι η συγχώρεση πηγάζει από αγαθή διάθεση ή επειδή θέλουμε να δείξουμε μια υποκρισία στον εαυτό μας; Πολλοί άνθρωποι συγχωρούν τον άλλον αλλά όμως υπό διαφόρων σχημάτων εξωτερικών, δια να μη δηλωθούν ότι έχουν αυτή την αντιπάθεια. Όταν η καρδιά μας, έχει κακία μέσα της και ο λόγος δηλώνει συγχώρεση, τότε ο αγώνας είναι μάταιος.
Εισερχόμεθα σε μια περίοδο που μας καλεί η εκκλησία να έχουμε συγχώρεση για τον πλησίον μας. Μια αληθινή συγχώρεση η οποία να δηλώνει ότι πρώτον, ζητάμε από τον Θεό να μας συγχωρέσει για όλες τις αμαρτίες μας. Δεύτερον, πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη από τον δικό μας τον εαυτό, που πολλές φορές τον έχουμε πληγώσει με διάφορες καταστάσεις ή λύπη ή στεναγμούς ή άλλα πράγματα τα οποία μας έχουν οδηγήσει σε μια απόγνωση ή δυστυχία του εαυτού μας. Διότι,αν συγχωρήσουμε τον εαυτό μας, μπορούμε πιο εύκολα να συγχωρήσουμε τον πλησίον μας. Όταν μέν τον εαυτό μας τον πληγώνουμε και τον στεναχωρούμε, τον ταπεινώνουμε και όταν δε στον εαυτό μας δείχνουμε μια άσχημη κατάσταση, τότε δεν μπορούμε εύκολα να συγχωρήσουμε τον πλησίον μας.
Αλλά, εκείνος που συγχωρεί τον αδελφό του, πράγματι έχει μια ακακία ή ανεξικακία. Είναι μια μεγάλη αρετή να είμαστε ανεξίκακοι άνθρωποι. Όπως ο Κύριος επάνω στο σταυρό συγχωρεί όλους τους ανθρώπους μέσα απο την καρδιά του. Γι’ αυτό, να μην παραμείνουμε σ’ έναν λόγο ότι συγχωρούμε τον άλλον. Γι’ αυτό λέγεται η σημερινή Κυριακή «η Κυριακή της συγγνώμης».
Πόσο μεγαλείο είναι όταν ο Χριστιανός ζει κατά Θεόν,τότε απολαμβάνει τήν ευλογία του Θεού, όπως συμβαίνει στό χώρο της εκκλησίας, μέσα σ’ ένα χώρο όπου Άγγελοι και Άγιοι δοξάζουν το Θεό κι ευχαριστούν το Θεό, διότι πράγματι κατήλθε ο Υιός του Θεού, για να μας δείξει όχι μόνο το δρόμο προς τη σωτηρία αλλά και το δρόμο των αρετών. Όταν η ζωή μας, έχει ως πρότυπο τον Κύριο, τότε μπορούμε να οδηγηθούμε σε μια αληθινή πίστη, σε μια πίστη η οποία να ναι συγχωρητική, ελεήμων, να έχει μεγαλοκαρδία.
Το απόγευμα θ’ ακούσουμε τον κατανυκτικό εσπερινό και μετά ο ένας θ’ ασπαστεί τον άλλο, εκεί πρέπει, να δείξουμε πόσο είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας: Αν πράγματι έχουμε συγχωρήσει όλους τους ανθρώπους που μας έχουν κάνει κακό ή είναι εχθροί ή αντιπαθείς μας.
Κι ιδιαίτερα, όσοι δεν θα παρευρεθείτε στον κατανυκτικό εσπερινό, το βράδυ πριν κοιμηθείτε, καλό είναι μεταξύ σας, ο ένας με τον άλλον, να ζητήσει συγγνώμη: Ο πατέρας από το παιδί, το παιδί από τον πατέρα, ο σύζυγος από τη σύζυγο, για να δείξετε ότι πράγματι δεν υπάρχει τίποτε μέσα σας, στην καρδιά, αλλά μόνο υπάρχει η αληθινή αγάπη.
Την προηγούμενη Κυριακή, ακούσαμε τη μεγάλη εκείνη αρετή που ο Θεός ζητά από τον άνθρωπο που θα κριθεί ενώπιον του Θεού• είναι η αρετή της αγάπης. Όταν, αγαπάμε, εύκολα συγχωρούμε, εύκολα ελεούμε, εύκολα ταπεινωνόμεθα εύκολα. Όταν όμως δε συγχωρούμε, δείχνουμε μέσα μας σκληρότητα, εγωισμό, απάθεια για την αγάπη προς τον άλλον άνθρωπο.
Πόσο πρέπει, να είμαστε ταπεινοί, ελεήμονες, για να δείξουμε το πόσο μοιάζουμε στον Κύριο. Εκείνος που θέλει να λέγεται Χριστιανός, ας ίδει πρώτα τον Κύριο, ο οποίος εταπεινώθηκε, εσυγχώρεσε όλους τους εχθρούς του και ήταν άκακος και πράος. Έδειξε έναν δρόμο ελέους, συγχωρήσεως, ταπεινώσεως, ανεξικακίας. Εμείς, είμαστε άξιοι να τον ακολουθήσουμε; Διότι ζούμε σ’ έναν χώρο αγιότητος, μέσα στον χώρο της εκκλησίας. Δεν πρέπει, ν’ αφήνουμε τους άλλους ανθρώπους, να τους αφήνουμε στα πάθη τους, αλλά ιδιαίτερα ν’ αγωνιζόμεθα με τη δική μας τη ζωή μας να είμαστε άνθρωποι της συγχωρήσεως.
Η σημερινή μέρα θεωρείται ημέρα συγχωρήσεως και αγάπης. Μιας αγάπης η οποία δεν πρέπει στην καρδιά μας να υπάρχει τίποτα. Ας ψάξουμε μέσα μας, κι αν υπάρχει μια αντιπάθεια σ’ ένα πρόσωπο ή μία κακία, πρέπει να το ομολογήσουμε ή ακόμη να επικοινωνήσουμε μαζί του, για να του ζητήσουμε συγγνώμη. Διότι πολλοί θ’ αρχίσουν αύριο νηστεία. Δεν μπορεί να γίνει νηστεία όταν μέσα στον άνθρωπο υπάρχουν κακίες και αντιπάθειες, να μπορεί ο Θεός να δεχτεί αυτή τη νηστεία. Καλύτερα να μη νηστέψουμε και να είμαστε συγχωρητικοί. Αλλά όμως ο Θεός προβάλλει τη νηστεία, διότι οδηγεί τον άνθρωπο σε μια εγκράτεια παθών. Η νηστεία γίνεται όχι για τον εαυτό μας, όχι για να το δει ο κόσμος γύρω μας, αλλά γίνεται για να δηλώσουμε πόσο αγαπάμε τον Κύριο. Νηστεία που γίνεται κρυφά ο Θεός τη μεγαλουργεί, τη δοξάζει.
Ευχόμεθα όλοι μας να ζήσουμε τη Μεγάλη Σαρακοστή με μετάνοια ειλικρινή μέσα στό πνεύμα της συγχωρήσεως κι ιδιαίτερα να είμαστε ανεξίκακοι άνθρωποι και ταπεινοί, για να μπορεί να δοξάζεται το άγιο όνομα του Θεού.

Δεν υπάρχουν σχόλια: