ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ

ΤΟΥ Αρχ/του Δαμιανού Ζαφείρη

Η αγία εκκλησία μας από τη σημερινή ημέρα εισέρχεται σε μια μεγάλη περίοδο κατανύξεως, ευλαβείας, αγάπης προς τον Κύριο κι ιδιαίτερα προβάλλει ορισμένα αγωνίσματα, για να μπορούμε να φτάσουμε αισίως στην αγία Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Εισερχόμεθα σε μια περίοδο όπου πλέον ο Χριστιανός, εκείνος που αγαπά τον Κύριο, θ’ αγωνισθεί δια να προβάλει τις αρετές του κι ιδιαίτερα για να δείξει την αγάπη του στη θυσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Ο απόστολος Παύλος τονίζει «ἀποθώμεθα τά ἔργα τοῦ σκότους και ἐνδυσόμεθα τα όπλα του φωτός».(Ρωμ.ιγ,13) Μας καλεί να μπορούμε ν’ αποβάλουμε το σκοτάδι των παθών μας και να ντυθούμε με το φως των αρετών. Ν’ αγωνισθούμε με κάθε τρόπο, ώστε να ενδυθούμε, τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, όπως λέγει:«ἐνδύσασθε τον κύριον Ἰησοῦ Χριστόν καί τῆς σαρκός πρόνοιαν μή ποεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας»(Ρωμ.ιγ 14)

Πόσο είναι μακάριος εκείνος ο οποίος μπορεί να ενδυθεί και να ζήσει όπως ο Κύριος επάνω στη γη. Να μπορεί η ζωή του νά είναι η ζωή του ταπεινού Ιησού Χριστού, ο οποίος περιβάλλετο από απειρία αρετών κι ιδιαίτερα είχε τη μεγάλη ταπείνωση και τη μεγάλη ακακία στη ζωή του.

Η αγία εκκλησία προσπαθεί με κάθε τρόπο να οδηγήσει τον άνθρωπο το πώς να σωθεί, το πώς ν’ ατενίζει την θεία δόξα του Θεού κι ιδιαίτερα να μπορεί να ζει επάνω στη γη ταπεινά, για να δείξει ότι όντως μιμείται τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Το Ευαγγέλιο τονίζει ότι εκείνος, που θα αγωνιστεί, θα αρχίσει με τη νηστεία. Αλλά νηστεία, που να μην οδηγεί στην κατάκριση του αδελφού μας. Σ’ αυτό το σημείο τονίζει ο απόστολος Παύλος «Ὁ ἐσθίων, τόν μή ἐσθίοντα μή ἐξουθενείτω˙ καί ὁ μή ἐσθίων, τόν ἐσθίοντα μή κρινέτω˙ ὁ Θεός γάρ αὐτόν προσελάβετο. Σύ τίς εἷ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην;»(Ρωμ. ιδ, 3-4) δηλ. εκείνοι οι οποίοι νηστεύουν, δεν πρέπει να κατακρίνουν τους άλλους, οι οποίοι δε νηστεύουν. Μπορεί να νηστεύουμε αλλά όμως μέσα μας υπάρχει νηστεία λογισμών; Υπάρχει νηστεία παθών; Μπορεί ο άνθρωπος να είναι δυνατός εν τω Θεώ, μονάχα όταν ζει εν ταπεινώσει, οταν ζει σε μια κατάσταση η οποία προσπαθεί ν’ αγαπήσει τον Κύριο.

Η εκκλησία προβάλλει μια τετράδα αρετών: Την πίστη και την προσευχή, την ελεημοσύνη και τη νηστεία.

Ὀταν νηστεύουμε δέν πρέπει νά έχουμε μέσα στή καρδιά μας καμμιά κακία γιά τόν πλησίον μας. Οταν μέσα στην καρδιά μας υπάρχει αντιπάθεια, κακία, εχθρότητα για κάποιον άνθρωπο δίπλα μας, τότε ματαίως νηστεύουμε. Κι αν εμείς νομίζουμε ότι νηστεύουμε, τότε η νηστεία αυτή είναι άδεια, κενή, διότι ο Θεός δεν τη δέχεται όταν η καρδιά μας δεν έχει μάθει να συγχωρεί τον άλλον άνθρωπο, δεν έχει μάθει να ζει αληθινά ενώπιον του Θεού. Διότι,αν δε μπορέσουμε να συγχωρήσουμε τον αδελφό μας, όπως λέει το Ευαγγέλιο, δε θα μπορέσει ο Κύριος να συγχωρήσει τις δικές μας αμαρτίες.

Όλοι μας πιστεύουμε στο Θεό, αλλά όλοι μας, μεταξύ μας, είμαστε αγαπημένοι; Είναι αλήθεια, ότι πολλοί Χριστιανοί προσεύχονται στο Θεό αλλά συγχρόνως έχουν μια αντιπάθεια και κακία στον πλησίον τους. Πώς είναι δυνατόν, ο Θεός να δεχθεί μια προσευχή ενός ανθρώπου που έχει μέσα του κακία και εχθρότητα, ο οποίος δεν θέλει όχι μόνο να δει τον αδελφό του αλλά και αντιθέτως δείχνει ένα βαθμό κακίας, η οποία τον οδηγεί να είναι χωρισμένος από το Θεό. Νομίζει ότι ο Θεός τον ακούει. Ο Θεός τον ακούει, αλλά τον έχει σε μεγάλη απόσταση από κοντά του, διότι δεν μπορεί να δεχθεί έναν άνθρωπο ο οποίος δεν συγχωρεί τον πλησίον του, διότι πολλές φορές βλέπουμε τα λάθη των άλλων ανθρώπων αλλά όμως δεν ομολογούμε τα δικά μας τα λάθη.

Πόσο ειλικρινές είναι, αδελφοί μου, όταν λέμε στον άλλο ότι «σε συγχωρώ»; Πράγματι η συγχώρεση πηγάζει από αγαθή διάθεση ή επειδή θέλουμε να δείξουμε μια υποκρισία στον εαυτό μας; Πολλοί άνθρωποι συγχωρούν τον άλλον αλλά όμως υπό διαφόρων σχημάτων εξωτερικών, δια να μη δηλωθούν ότι έχουν αυτή την αντιπάθεια. Όταν η καρδιά μας, έχει κακία μέσα της και ο λόγος δηλώνει συγχώρεση, τότε ο αγώνας είναι μάταιος.

Εισερχόμεθα σε μια περίοδο που μας καλεί η εκκλησία να έχουμε συγχώρεση για τον πλησίον μας. Μια αληθινή συγχώρεση η οποία να δηλώνει ότι πρώτον, ζητάμε από τον Θεό να μας συγχωρέσει για όλες τις αμαρτίες μας. Δεύτερον, πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη από τον δικό μας τον εαυτό, που πολλές φορές τον έχουμε πληγώσει με διάφορες καταστάσεις ή λύπη ή στεναγμούς ή άλλα πράγματα τα οποία μας έχουν οδηγήσει σε μια απόγνωση ή δυστυχία του εαυτού μας. Διότι,αν συγχωρήσουμε τον εαυτό μας, μπορούμε πιο εύκολα να συγχωρήσουμε τον πλησίον μας. Όταν μέν τον εαυτό μας τον πληγώνουμε και τον στεναχωρούμε, τον ταπεινώνουμε και όταν δε στον εαυτό μας δείχνουμε μια άσχημη κατάσταση, τότε δεν μπορούμε εύκολα να συγχωρήσουμε τον πλησίον μας.

Αλλά, εκείνος που συγχωρεί τον αδελφό του, πράγματι έχει μια ακακία ή ανεξικακία. Είναι μια μεγάλη αρετή να είμαστε ανεξίκακοι άνθρωποι. Όπως ο Κύριος επάνω στο σταυρό συγχωρεί όλους τους ανθρώπους μέσα απο την καρδιά του. Γι’ αυτό, να μην παραμείνουμε σ’ έναν λόγο ότι συγχωρούμε τον άλλον. Γι’ αυτό λέγεται η σημερινή Κυριακή «η Κυριακή της συγγνώμης».

Πόσο μεγαλείο είναι όταν ο Χριστιανός ζει κατά Θεόν,τότε απολαμβάνει τήν ευλογία του Θεού, όπως συμβαίνει στό χώρο της εκκλησίας, μέσα σ’ ένα χώρο όπου Άγγελοι και Άγιοι δοξάζουν το Θεό κι ευχαριστούν το Θεό, διότι πράγματι κατήλθε ο Υιός του Θεού, για να μας δείξει όχι μόνο το δρόμο προς τη σωτηρία αλλά και το δρόμο των αρετών. Όταν η ζωή μας, έχει ως πρότυπο τον Κύριο, τότε μπορούμε να οδηγηθούμε σε μια αληθινή πίστη, σε μια πίστη η οποία να ναι συγχωρητική, ελεήμων, να έχει μεγαλοκαρδία.

Το απόγευμα θ’ ακούσουμε τον κατανυκτικό εσπερινό και μετά ο ένας θ’ ασπαστεί τον άλλο, εκεί πρέπει, να δείξουμε πόσο είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας: Αν πράγματι έχουμε συγχωρήσει όλους τους ανθρώπους που μας έχουν κάνει κακό ή είναι εχθροί ή αντιπαθείς μας.

Κι ιδιαίτερα, όσοι δεν θα παρευρεθείτε στον κατανυκτικό εσπερινό, το βράδυ πριν κοιμηθείτε, καλό είναι μεταξύ σας, ο ένας με τον άλλον, να ζητήσει συγγνώμη: Ο πατέρας από το παιδί, το παιδί από τον πατέρα, ο σύζυγος από τη σύζυγο, για να δείξετε ότι πράγματι δεν υπάρχει τίποτε μέσα σας, στην καρδιά, αλλά μόνο υπάρχει η αληθινή αγάπη.

Την προηγούμενη Κυριακή, ακούσαμε τη μεγάλη εκείνη αρετή που ο Θεός ζητά από τον άνθρωπο που θα κριθεί ενώπιον του Θεού• είναι η αρετή της αγάπης. Όταν, αγαπάμε, εύκολα συγχωρούμε, εύκολα ελεούμε, εύκολα ταπεινωνόμεθα εύκολα. Όταν όμως δε συγχωρούμε, δείχνουμε μέσα μας σκληρότητα, εγωισμό, απάθεια για την αγάπη προς τον άλλον άνθρωπο.

Πόσο πρέπει, να είμαστε ταπεινοί, ελεήμονες, για να δείξουμε το πόσο μοιάζουμε στον Κύριο. Εκείνος που θέλει να λέγεται Χριστιανός, ας ίδει πρώτα τον Κύριο, ο οποίος εταπεινώθηκε, εσυγχώρεσε όλους τους εχθρούς του και ήταν άκακος και πράος. Έδειξε έναν δρόμο ελέους, συγχωρήσεως, ταπεινώσεως, ανεξικακίας. Εμείς, είμαστε άξιοι να τον ακολουθήσουμε; Διότι ζούμε σ’ έναν χώρο αγιότητος, μέσα στον χώρο της εκκλησίας. Δεν πρέπει, ν’ αφήνουμε τους άλλους ανθρώπους, να τους αφήνουμε στα πάθη τους, αλλά ιδιαίτερα ν’ αγωνιζόμεθα με τη δική μας τη ζωή μας να είμαστε άνθρωποι της συγχωρήσεως.

Η σημερινή μέρα θεωρείται ημέρα συγχωρήσεως και αγάπης. Μιας αγάπης η οποία δεν πρέπει στην καρδιά μας να υπάρχει τίποτα. Ας ψάξουμε μέσα μας, κι αν υπάρχει μια αντιπάθεια σ’ ένα πρόσωπο ή μία κακία, πρέπει να το ομολογήσουμε ή ακόμη να επικοινωνήσουμε μαζί του, για να του ζητήσουμε συγγνώμη. Διότι πολλοί θ’ αρχίσουν αύριο νηστεία. Δεν μπορεί να γίνει νηστεία όταν μέσα στον άνθρωπο υπάρχουν κακίες και αντιπάθειες, να μπορεί ο Θεός να δεχτεί αυτή τη νηστεία. Καλύτερα να μη νηστέψουμε και να είμαστε συγχωρητικοί. Αλλά όμως ο Θεός προβάλλει τη νηστεία, διότι οδηγεί τον άνθρωπο σε μια εγκράτεια παθών. Η νηστεία γίνεται όχι για τον εαυτό μας, όχι για να το δει ο κόσμος γύρω μας, αλλά γίνεται για να δηλώσουμε πόσο αγαπάμε τον Κύριο. Νηστεία που γίνεται κρυφά ο Θεός τη μεγαλουργεί, τη δοξάζει.

Ευχόμεθα όλοι μας να ζήσουμε τη Μεγάλη Σαρακοστή με μετάνοια ειλικρινή μέσα στό πνεύμα της συγχωρήσεως κι ιδιαίτερα να είμαστε ανεξίκακοι άνθρωποι και ταπεινοί, για να μπορεί να δοξάζεται το άγιο όνομα του Θεού.

ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Εἶπεν ὁ Κύριος. ῞Οταν ἔλθῃ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῃ δόξῃ αὐτοῦ, καί πάντες οἱ ῞Αγιοι ῎Αγγελοι μετ’αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ’’

Πρίν τήν Δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου θά συμβοῦν πολλά γεγονότα, ὅπως ἀναφέρει ἡ ᾿Αποκάλυψη τοῦ ᾿Ιωάννη τοῦ εὑαγγελιστή, ἡ παγκόσμια κήρυξη τοῦ εὐαγγελίου, ἡ μεγάλη ἀκαταστασία σέ ὅλο τόν κόσμο, πόλεμοι, πεῖνα, ἡ ἁμαρτία θά ἔχει φθάσει στό ζενίθ, πού θά ξεπεράσει τά Σόδομα καί Γόμορα τῆς παλαιᾶς Διαθήκης, ἡ ἐμφάνιση τοῦ ᾿Αντιχρίστου πού θά ἐπιτεθεῖ μέ μεγάλη σφοδρότητα σήν ἐκκλησία τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, διωγμοί τῶν χριστιανὼν θά ἀκολουθήσουν, θά ἔχουμε τήν ἐμφάνσιη τοῦ ᾿Ενώχ καί τοῦ Προφήτου ᾿Ηλία, πού θά μαρτυρήσουν καί θά ἀναστηθοῦν μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες, ἀλλά ὁ Κύριος τελικά θά τόν συντρίψει καί θά τόν φυλακίσει αἰώνια στήν κόλαση,¨ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσει’’(᾿Αποκ. στ 2). Τότε θά ἔρθει ὁ Κύριος στήν πλήρη δόξα Του ἐρχόμενος ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ’’’( Ματθ. κδ 30) γιά νά κρίνει ζῶντας καί νεκρούς. Γιά τήν ἡμέρα ἐκείνη, γράφει ὁ προφήτης Δαυ(δ· Θά ἔλθη ὁ Θεός ἡμῶν μετά δόξης καί δέν θά σιωπήση¨ πῦρ κατατρῶγον θά εἶναι ἐνώπιον Αὐτοῦ καί πέριξ αὐτοῦ σφοδρά καταιγίς’’(Ψαλμ. μθ 3).. ῾Ο δέ ἀπόστολος Παῦλος λέγει· Τήν ἡμέραν, κατά τήν ὁποίαν θά κρίνῃ ὁ Θεός τά κρυπτά τῶν ἀνθρώπων, κατά τό Εὐαγγέλιον μου’’(Ρωμ. β 16). ῾Ο δέ ἀπόστολος Πέτρος τονίζει· ῾Η ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἔρχεται, ὡς κλέπτης τήν νύκτα, κατά τήν ὁποίαν οἱ οὐρανοί θέλουσι παρέλθει μέ συριγμόν, τά στοιχεὶα δέ πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθῇ καί ἡ γῇ καί τά ἐν αὐτῆ ἔργα θέλουσι κατακαῇ’’(Β Πέτρ. Γ 10).

Πῶς θά γίνει ἡ Δευτέρα ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου; ᾿Αναφέρει ἡ ᾿Απόκαλυψη τοῦ ᾿Ιωάννη, θά γίνουν φοβερά θαύματα σ’ὅλη τή κτίση καί θά φοβίσει κάθε ζωντανό ἄνθρωπο. Τότε θά ἀκούσθει ἡ ἔβδομη ὑπερφυσική φοβερή σάλπιγγα τῆς ἀποκαλύψεως πού ἡ βροντή της θά εἶναι ἰσχυρότερη ὅλες τίς ἀστραπές τοῦ οὐρανοῦ. Μέ τόν ἤχο τῆς σάλπιγγας θά ἀναστηθοῦν οἱ νεκροί σέ χρόνο, ὅσο κρατᾶ τό ἀνοιγμα τοῦ βλεφάρου τοῦ ματιοῦ μας. Ποιός θά σαλπίσσει τή σάλπιγγα; ῾Ο Μέγας ᾿Αρχάγγελος Μιχαήλ, πού εἶναι ἡ Δύναμη τοῦ Θεοῦ. Μέ τό ἤχο τῆς σάλπιγγας θά ξυπνήσουν ὅλοι οἱ νεκροί ἀπό τό ᾿Αδάμ μέχρι ἐκείνη τή στιγμή καί θά ἀναστηθοῦν μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ. ῾Οσοι ζοῦν θά ἀλλάξουν καί θά γίνουν ἀπό φθαρτοί ἄφθαρτοι, ὅσο ἀνοιγοκλείνει τό βλέφαρο τοῦ ματιοῦ. Τότε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀναστημένοι σέ ἄφθαρτο πνευματικό σῶμα πρίν τή παρουσία τοῦ Κυρίου, θά προπορεύονται χιλιάδες ἄγγελοι πού θά κρατοῦν τό σημεῖο τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου’’(Ματθ. κδ 30), τό ὁποῖο εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καί μαζί θά σαλπίζει ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ γιά τήν ἔγερση τῶν νεκρῶν. Μετά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν θά εἶδουν τόν Κύριον σέ πλήρη δόξα ὡς Θεός ἀληθινός καί Παντοδύναμος γιά νά κρίνει ὅλη τήν οἰκουμένη. Πύρινος ποταμός θά κατακαύσει τά πάντα στή γῆ, βουνά, λόφους καί ὅτι κτιστό θά ὑπάρχει.᾿Από τό πῦρ ἐκεῖνο θά πέσουν τά ἄστρα, ὁ ἥλιος θά σβηστεῖ, ἡ σελήνη θά ἐκλείψει. Τότε θά ἀνακαινισθοῦν τά πάντα. Νέα Γῆ καί νέος οὐρανός θά ὑπάρξει. Μέσα ἀπό τό φοβερό σκοτάδι θά φανεῖ στόν οὐρανό ὁ φωτεινός σταυρός τοῦ Κυρίου σέ λάμψη ὑπερφυσική πού θά φωτίσει τά πάντα. ῎Αγγελοι θά κρατοῦν τόν σταυρό θά στηθεῖ τό κριτήριον, ὁ Θρόνος τοῦ Θεοῦ, πού θά εἶναι πύρινος καί οἱ τροχοί αὐτοῦ πύρινοι. ῎Εμπροσθεν Αὐτοῦ, πύρινος ποταμός καί χιλιάδες τῶν χιλιάδων , μυριάδες τῶν μυριάδων ἀγγέλων θά περιβάλλουν τό Θρόνο τοῦ Θεοῦ καί τότε ἔμπροσθεν τοὺ Θρόνο θά ἀνοιχθοῦν τά βιβλία τῶν ἀνθρώπων, ὅπου θά κριθοῦν, ὅπως ἀναφέρει ὁ προφήτης Δανιήλ᾿Εθεώρουν ἕως ὅτου οἱ θρόνοι ἐτέθησαν καί Παλαιός ἡμερῶν ἐκάθητο, καί ἐνδυμα αὐτοῦ πῦρ λευκόν ὡσεί χιών, καί ἡ θρίξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεί ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ φλόξ πυρός, οἱ τροχοί αὐτοὺ πῦρ φλέγον. Ποταμός πυρός εἶλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ( χίλιαι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῳ καί μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αὐτῷ( κριτήριον ἐκάθισε καί βίβλοι ἠνεώχθησαν’’(Δαν.ζ 9-10). Στά βιβλία αὐτά θά εἶναι γραμμένα τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων, ὅσα εἴπαμε καί ἐκάμαμε στή ζωή μας.Θά φανερωθοῦν τά πονηρά καί τά καλά τῶν ἀνθρώπων, τά κρυφά καί τά φανερά. Διότι ὁ Θεός ὡς Παντογνώστης γνωρίζει τά πάντα, τή κάθε σκέψη μας καί τή κάθε πράξη μας. Τοτε θά στηθοῦν οἱ θρόνοι τῶν ἁγίων ἀποστόλων πού θά κρίνουν μετά τοῦ Θεοῦ-Κριτοῦ.ἐπί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τάς δώδεκα φυλάς τοῦ ᾿Ισραήλ’’(Ματθ. ιθ 28) Πίσω ἀπό τούς θρόνους θά εὑρίσκονται μυριάδες τῶν μυριάδων ἀγγέλων καί ἀρχαγγέλων. ῎Εμπροσθεν τοῦ Θρόνου τά βιβλία τῶν ἀνθρώπων καί ὅλοι προφήτες καί ἅγιοι τοῦ Θεοῦ. Οἱ δέ ἄνθρωποι πού θά κρίνονται θά βλέπουν δεξιά τους τό Παράδεισο μέ ὅλα τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ καί ἀριστερά τή κόλαση μέ τή φοβερή θέα της. ῞Ολοι θά γονατίσουν ἐνώπιον τοῦ Δικαίου κριτοῦ. Φόβος καί τρόμος θά κατάλαβει στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Διότι κανένας δέν θά μπορέσει νά τίς βοηθήσει.Πάντες γάρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ’’(Ρωμ. ιδ 10). Μόνο τά ἔργα τους θά εἶναι οἱ ὑπερασπιστές τῆς ζωῆς τους. Θά ζητηθεῖ ἐάν ἐτήρησαν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.᾿Εάν ἦταν πιστοί στά δόγματα τῆς ἐκκλησίας; ᾿Εάν ἀγωνίσθηκαν γιά ἀρετές ἤ ἀφέθησαν στά πάθη τους, στήν κακία, στόν ἐγωϊσμό, κἄ. ῞Ολα τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων δημοσιεύονται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἀνθρώπων. Τότε διαχωρίζει ὁ Κύριος ἐκείνους πού ἐφύλαξαν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἀπό ἐκείνους πού τίς περιφρόνησαν. ῾Ο ἅγιος ἐφραίμ γράφει· Αὐτοί θέλουσι ἐκλάμψει ὡς ὁ ἥλιος, διότι ἐφύλαξαν τά ἐντολάς τοῦ Κυρίου( αὐτοί εἶναι οἱ ἐλεήμονες, οἱ φιλόπτωχοι καί φιλόρφανοι, οἱ φιλόξενοι,...’’Σ’αὐτούς θά εἴπει ὁ Κύριος·Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου κληρονομήσατε τήν ἠτοιμασμένην ὑμῖν Βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου’’(Ματθ. κε 34). Οἱ δέ ἀγέρωχοι, ἀπαίδευτοι,... οἱ ἀνελεήμονες καί ἄσπλαγχνοι καί μή ἔχοντες καρπούς μετανοίας,..’’ θά ἀκούσουν τό φοβερό λόγο· Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ ακτηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον, τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ᾿Αγγέλοις αὐτοῦ’’(ΜΑτθ. κε 41).

Ποιός θά εἶναι ὁ Κριτής· ῾Ο Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός. ὀ Θεάνθρωπος Κύριος, ὁ ὁποῖος ἐζησε ὡς ἀνθρωπος, ἐπειράσθη, ἐσταυρώθη γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. ῾Η κρίση Του δέν θά μοιάζει μέ τό ἀνθρώπινο δικαστήριο, ἀλλά θά γίνει ὡς λέγει ὁ ἅγιος Συμέων ὁ Νεός Θεολόγος· εἰς τούς ἁμαρτωλούς Πατριάρχας θέλει φέρει ἀντικρύ τούς ἁγίους Πατριάρχας ἤγουν ᾿Ιωάννην τόν Χρυσόστομον, ᾿Ιωάννην τόν ᾿Ελεήμονα, Γργηγόριον τόν Θεολόγν, τόν ἅγιον ᾿Ιγνάτιον(...). Εἰς τούς ἁμαρτωλούς Μητροπολίτας θέλει φέρει ἀντικρύ τούς ἁγίους Μητροπολίτας, τόν Μ. Βασίλειον, τόν Γρηγόριον τόν Θαυματουργόν, τόν ἅγιον ἀμβρόσιον, τόν Νικόλαον(...) καί θέλει τούς εἰπῇ. Δέν ἀπεράσατε καί σεὶ τήν ζωή σας εἰς ἐκείνους τούς τόπους, ὁποῦ αὐτοί μέ ἐθεράπευσαν, καί μέ ἐδούλευσαν; Δέν ἐκαθίσατε εἰς τούς θρόνους αὐτῶν; Διατί δέν ἐμιμήθητε καί τά ἔργα τους;(...). Διατί δέν ἐφοβήθητε νά κρατῆτε καί νά τρώγετε ἐμένα τόν καθαρόν καί ἀμόλυντον μέ ἀκάθαρτα χέρια καί μέ πλέον ἀκάθαρτους ψυχάς;(...) ἔτσι θέλουν κατακριθοῦν Πατέρες ἀπό Πατέρας( δοῦλοι καί ἐλέυθεροι ἀπό δούλους καί ἐλεύθερους( πλούσιοι καί πένητες ἀπό πλουσίους καί πένητας( οἱ ὑπανδρευμένοι ἀπό ὑπανδρευμένους( οἱ ἀνύπανδροι ἀπό ἀνύπανδρους( καί ἁπλῶς εἰπεῖν κάθε ἁμαρτωλός εἰς ἐκείνην τήν φοβεράν ἡμέραν τῆς κρίσεως θέλει ἰδῇ τόν ὅμοιον του ἀντικρύ του εἰς τήν αἰώνιον ζωή καί εἰς τό ἀνεκλάλητον ἐκεῖνο φῶς καί θέλει κατακριθῇ ἀπό αὐτόν(...) Καί ὅταν οἱ ἁμαρτωλοί κοσμικοί ἰδοῦν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν κοσμικούς δικαίους, καί οἱ ἁμαρτωλοί βασιλεῖς, βασιλεῖς δικαίους, καί οἱ πλούσιοι, καί ὑπανδρευμένοι πλουσίους, καί ὑπανδρευμένους ἁγίους, καί ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἁμαρτωλοί ὁποῦ θέλει εὑρίσκονται εἰς τήν κόλασιν, τούς ὁμοίους τους ὁποῦ νά εὑρίσκονται εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, τότε θέλει ἐντραποῦν, καί θέλει μείνουν ἀναπολόγητοι’’(Τό μυστήριο τοῦ Θεοῦ, Ν.Βασιλειάδη, σελ.454-455).

῾Ο ἅγιος ᾿Εφραίμ λέγει· Οὐδείς ἄς μή πλανηθῆ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οὐδείς ἄς μή νομίσῃ ὅτι τά λεγόμενα περί Κρίσεως εἶναι μόνα λόγια. ᾿Αλλά ἄς πιστεύσωμεν ἀκριβῶς καί ἀσφαλῶς ὅλοι εἰς τόν Κύριον, ὅτι κατά τάς Θείας Γραφάς ὑπάρχει ἀνάστασις νεκρῶν καί κρίσις καί ἀνταπόδοσις. Καί ἀφοῦ παραβλέψωμεν τά.πρόσκαιρα καί τά περιφρονήσωμεν, ῎Ας φροντίσωμεων νά ἐτοιμασθῶμεν διά τήν ἀπολογίαν,ὅταν θά παρασταθῶμεν ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος, κατά τήν φοβεράν καί φρικτήν ἐκείνην ὥραν. ...Περί αὐτῆς τῆς φρικτῆς ἡμέρας καί φοβερᾶς προεῖπον οἱ Προφῆται καί οἱ ᾿Απόστολοι. Περί αὐτῆς τῆς ἡμέρας καί ὥρας ἡ Θεία Γραφή ἀπό περάτων τῆς οἰκουμένης, εἰς τά ᾿Εκκλησίας καί εἰς πάντα τόπον, βοᾶ καί διαμαρτύρεται καί παρακαλεῖ, λέγουσα· Προσέχετε, γρηγορεῖτε, ἀγρυπνεῖτε, προσεύχεσθε, ἐλεεὶτε, γίνεσθε ἕτοιμοι, διότι δέν γνωρίζετε τήν ἡμέραν οὐδέ τήν ὥραν, κατά τήν ὁποίαν ὁ Κύριος ἡμῶν ἔρχεται’’

Γι’ αὐτό, ἄς ζοῦμε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γινόμενοι εὐσπλαγχνικοί καί ἐλεήμονες στόν πλησίον. ῎Ας ἀκολουθήσουμε τό φῶς τοῦ Θεοῦ πού ὁδηγεῖ στόν παράδεισο. ῎Ας ἀρνηθοῦμε τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, τῆς κακίας καί τῆς ὑπερηφάνειας. ῎Ας εἶναι ἡ ζωή μας ἕνας δρόμος μετάνοιας, προσευχῆς, νηστείας, ταπεινοφροσύνης, ἐλεημοσύνης. Νά δείχνουμε ἀνθεκτικοί στίς κακίες καί στίς προσβολές, στίς κατακρίσεις καί τό μῖσος τῶν ἄλλων, ὅπως ἐδέχθηκε σιωπηλά τά ραπίσματα ὁ ταπεινός ᾿Ιησοῦς. ῎Ας γίνουμε ἄξιοι μιμητές τῆς Θείας ζωῆς Του. ῎Ας βαδίσουμε τό δρόμο τοῦ ταπεινοῦ ᾿Ιησοῦ. ῎Ας ἀγαπήσουμε τή Θεία ζωή Του. Διότι ἐάν ὑπομείνουμε αὐτή τή ζωή, στήν ἄλλη ζωή θά ζήσουμε τή χαρά τοῦ παραδείσου.Γι’αὐτό τονίζει ὁ Κύριος· ᾿Αγωνίζεσθε νά εἰσέλθητε διά τῆς στενῆς πύλης( διότι σᾶς λέγω ὅτι πολλοί θά ζητήσωσι νά εἰσέλθωσι καί δέν θά δυνηθῶσι’’(Ματθ. ζ 13-14).

῾Ο ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει ὅτι ἡ παροῦσα ζωή εἶναι ’’καιρός ἐργασίας, ὁ μέλλων ἀνταποδόσεως’’ δηλαδή ἡ παροῦσα ζωή εἶναι καιρός μετανοίας καί ἀρετῶν καί ἡ δέ μέλλουσα ζωή εἶναι ἀνταπόδοση τῶν καλῶν ἤ κακῶν ἔργων μας.

Μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος ὅλους μας νά μετανοήσουμε εἰλικρινά, διότι σ’αὐτή τή ζωή εἶναι πολύ φιλάνθρωπος ὁ Θεός καί προσφέρει τό ἔλεος Του στή δική μας μετάνοια. ῞Ολοι μας μποροῦμε νά σωθοῦμε, ἀρκεῖ μόνο νά μετανοήσουμε μέ τό λόγο καί μέ ταπεινά ἒργα. ῾Ο Κύριος ἤλθε στήν γῆ ταπεινά τήν πρώτη φορά γιά νά σώσει τούς ἁμαρτωλούς. ῎Εδωσε τό αἴμα Του γιά νά μᾶς σώσει. Μᾶς καλεῖ ὅλους μας στήν μετάνοια. ῎Ας ἀγαπήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί νά εἴπωμεν μετά τοῦ Δαυ(δ· ὥμοσα καί ἀπεφάσισα νά φυλάξω τάς ἐντολάς σου’’(Ψαλμ. ριη 106). ῎Ας δώσουμε ὅρκο στό Θεό ὅτι θά φυλάξουμε τίς ἐντολές Του, ὅπως προφήτης Δαυ(δ. ῎Ας καταφύγουμε στήν θεία φιλανθρωπία Του, στήν Θεϊκή ἀγάπη Του, στόν μέγα ἒλεος Του. ῎Ας δοξάσουμε τό Θεό μέ τήν καθαρή ζωή μας, μέ τήν ἀγάπη πρός τίς θεῖες ἐντολές Του. ῎Ας φροντίζουμε τήν ἐπιμέλεια τῆς ψυχῆς μας μέ ἔργα μετάνοιας, ἐξομολογήσεως, ἀρετῆς, ὥστε νά ειναι μάρτυρες μας τήν ἡμέρα κρίσεως μας γιά νά ζήσουμε στόν οὐρανό στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Νά μήν γίνουμε ράθυμοι, σάν τίς πεντέ μωρές παρθένες ἀλλά νά μοιάσουμε στίς φρόνιμες παρθένες, πού ε2ιχαν ἀναμμένες τίς λαμπάδες τῶν ἀρετῶν τους, στή μετάνοια τοῦ τελώνη, πού ἔλεγε· Θεός ἰλάσθητι μοι τῷ ἁμαρτωλῷ’’ ἤ Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν’’. ῎Ας μή παύει ἡ καρδιά μας νά τρέχει στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ζητῶντας τήν μακροθυμία Του μέ τή μικρή αὐτή προσευχή· Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν’’ γιά νά ἀκούσουμε ὅλοι μας τή γλυκεία φωνή τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ· Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου κληρονομήσατε τήν ἠτοιμασμένην ὑμῖν Βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου’’(Ματθ. κε 34).

Π.Δαμιανός Ζαφείρης

ΜΕΓΑΛΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ Η ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ

1. Έλεγε στους επισκέπτες του ο απλούστατος Διονύσιος μοναχός γέρων Δαβίδ περί του κακού της κατακρίσεως. Πρόσεχε, να μην λες ο τάδε κάνει τούτο και ο άλλος εκείνο. Γιατί έτσι θα χάσης την Χάρη του Χριστού. Και γάιδαρο να τον δεις κάποιον, να μην τον κοροϊδέψεις. Αγάπα τον πλησίον όπως τον εαυτό σου, έτσι λέει ο Χριστός.

Ο θεοφόρος πνευματικός παπα- Σάββας ουδέποτε κατηγόρησε άνθρωπο. Όταν τον ρωτούσαν «Τι άνθρωπος είναι εκείνος Πνευματικέ;» απαντούσε. Άγιος άνθρωπος είναι αυτός ο άνθρωπος.

Είπε γέρων μοναχός. Πάντα στις κρίσεις να βάζετε ένα ερωτηματικό. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβαίνει.

Διηγείτο ο πολυσέβαστος ιερομόναχος Ε, ερημίτης των Κατουνακίων.

Κάποιος αδελφός μου είπε για την κατάκριση. «κατακρίνω πολύ, πώς να αποφύγω την κατάκριση;» Και του είπα.

Όταν πρόκειται να μιλήσεις για ένα πρόσωπο, λέγε. Τώρα είναι παρών.

Πάρε παράδειγμα εσένα π.χ. όταν είσαι παρών, δεν σε κατακρίνει ο άλλος, όταν είσαι απών, σε κοπανάει στο κεφάλι σε κατακρίνει.

Θυμάμαι ότι όταν ζούσε ο Γέροντας, τον κατέκρινε σε κάτι. Πήγα το βράδυ να κάνω προσευχή.

Βλέπω ντουβάρι, δεν μπορώ να προχωρήσω την ευχή.

Κύριε Ιησού ...;..Κύριε Ιησού ...; ...;.δεν προχωρά κάπου έχω σφάλει σκέπτομαι, κάπου έχω αμαρτήσει. Λοιπόν; Την προηγούμενη μέρα που πήγα, τι έκανα, τι μίλησα, τι έπραξα; Το βρήκα είχα κατακρίνει τον Γέροντα μου.

Η άλλη μέρα ήταν Κυριακή και έπρεπε να λειτουργήσω.

Ο παπάς εδώ τάχη δογματικά. Πρέπει να λειτουργήσει.

Εκτός αν έχει κώλυμα. Τώρα τι να κάνω; Προσευχή.

Θεέ μου, συγχώρεσε με. Θεέ μου έσφαλα. Συγχώρεσε με ζητώ συγγνώμη.

Τίποτα.

Καλά για μένα δεν έχει συγχωρέσει, δεν υπάρχει «ευλόγησαν»;

Εφ` όσον σε λύπησα, «ευλόγησαν».

Οφείλω να έχω το «Θεός σχωρές`»

Τίποτα.

Μα ο Πέτρος Σε αρνήθηκε τρεις φορές και τον συγχώρεσες. Εγώ δεν σε αρνήθηκα. Κατέκρινα τον Γεροντά μου. Ε` τώρα, βάζω κι εγώ μετάνοια.

Μετανόησα και ζητώ συγχώρηση.

Τίποτα.

Λέγοντας αυτά έπιασα πάλι το κομποσχοίνι.

Τίποτα. Δεν προχωρά η προσευχή.

Άρχισα τα κλάματα.

Έβγαιναν τα δάκρια ποτάμι.

Δεν είναι τόσο να κατακρίνεις ένα ξένο, όσο να κρίνεις τον Γεροντά σου.

Αλίμονο σου.

Κατακρίνεις τον ίδιον τον θεό.

Άρχισα τα κλάματα. Τρεις ώρες έφαγα. Μια ακολουθία της Κυριακής είναι τρεις ώρες.

Άρχισα τα κλάματα.

Θεέ μου, θεέ μου δεν υπάρχει για μένα «ευλόγησον» ο Θεός του ελέους και της ευσπλαχνίας είσαι. και εμένα δεν με συγχωράς.

Εγώ σου λέω 'ευλόγησον'

Και η όσια Μαρία η Αιγύπτια όταν μετανόησε την συγχώρησες, και πολλή άγιοι ήσαν αμαρτωλοί, αλλά τους συγχώρεσες.

Και Νεομάρτυρες που είχαν γίνει Τούρκοι τους συγχώρεσες και τους ελέησες. Για μένα δεν υπάρχει έλεος δεν υπάρχει συγχώρηση;

Τρεις ώρες έφαγα.

Έκανα την ακολουθία της Κυριακής με δάκρυα.

Στο τέλος βλέπω μια ειρήνη, μια χαρά μέσα μου.

Άρχισα τότε.

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.

Α. ηρέμησα. Και έτσι προχώρησα στην λειτουργία.

Αλλιώς δεν μπορείς να προχωρήσεις στη λειτουργία.

Η κατάκριση είναι μεγάλο αμάρτημα.

Φεύγει η χάρις δίχως να το καταλάβεις. Φοβερό αμάρτημα. Του Χριστού την κρίση την παίρνεις εσύ, και έπειτα γίνεσαι αντίχριστος.

ΑΣΚΗΣΟΥ ΣΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Πόσο μεγάλη ἀξία ἔχει νά μετανοοῦμε κάθε λεπτό τῆς ὥρας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, λέγοντας τήν εὐχή τοῦ ᾿Ιησοῦ μέσα μας• «Κύριε, ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Τονίζει ὁ ἅγιος ᾿Ισάακ ὁ Σῦρος• “Ἡ ζωή αὐτή σοῦ δόθηκε γιά νά μετανοήσεις. Μήν τή σπαταλᾶς σέ ἄλλα πράγματα”. Ἐνῶ ὁ ἀββᾶς Σισώης ζοῦσε τίς τελευταῖες στιγμές τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, τοῦ λέγουν οἱ μαθητές του• “«Μέ ποιόν ὁμιλεῖς, πάτερ;». Καί ἀπαντᾶ• «ἄγγελοι ἦλθαν νά μέ παραλάβουν καί τούς παρακαλῶ νά μέ ἀφήσουν λίγο χρόνο, γιά νά μετανοήσω». Τοῦ λέγουν οἱ μαθητές του• «Δέν ἔχεις ἀνάγκη νά μετανοήσεις, πάτερ». Καί ἀπαντᾶ ὁ ἀββᾶς• «Δέν ἔχω βάλει ἀκόμη ἀρχή στόν ἑαυτό μου γιά νά μετανοήσω»”. Ὁ ἀββᾶς ᾿Ησαΐας λέγει• “Ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός μᾶς παρήγγειλε νά συνεχίσουμε νά μετανοοοῦμε μέχρι τήν τελευταία μας ἀναπνοή. Γιατί ἄν δέν ὑπῆρχε μετάνοια, κανείς δέν θά σωζόταν”. Καί ὁ ἅγιος ᾿Ισαάκ ὁ Σῦρος διδάσκει• “Κάθε στιγμή τοῦ εἰκοσιτετραώρου χρειαζόμαστε τή μετάνοια”.

Η μετάνοια εἶναι ἡ ζωή τῆς πνευματικῆς ζωῆς μας πού μᾶς δυναμώνει ψυχικά και πνευματικά.Ἡ ζωντανή μετάνοια τῆς ψυχῆς μας μᾶς ταπεινώνει και μᾶς ¨οδηγεῖ στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, στό Φῶς τοῦ Θεοῦ, στήν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Πόσο ἡ ψυχή μας κατανύσσεται ὅταν μετανοοῦμε μέ ὅλη την καρδιά μας καί ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό τήν συγχώρηση τῶν ἁμαρτημάτων μας. Ω! πόσο μεγάλο εἶναι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ στήν ταπείνωση τοῦ μετανοουμένου ἀνθρώπου.Ω! πόσο θεία χάρη εἰσέρχεται στήν ψυχή μας πού ἐκφράζεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς τούς ἁμαρτωλούς. Ἡ μετάνοια καταλήγει στήν εἰλικρινή ἐξομολόγηση στό πετραχήλι τοῦ ἱερέα, διότι ἡ θεία χάρη δι’ αὐτοῦ δίνει ἄφεση ἁμαρτιῶν. Ἡ μετάνοια ἐξιλεώνει καί ἠρεμεῖ τόν ψυχικό κόσμο τοῦ πιστοῦ, τόν ἀπαλλάσσει ἀπό τά ἁμαρτήματα καί τόν μεταμορφώνει σέ ἄνθρωπο τῆς ἀγάπης καί τῆς συγχωρήσεως. Ὅποιος ζεῖ εἰλικρινά τή μετάνοια, ζεῖ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τόν πόθο γιά τή σωτηρία. Μόνο ἡ ἐξομολόγηση μέ εἰλικρινή μετάνοια ὁδηγεῖ στήν καταξιωμένη θεία Κοινωνία καί ἀπό ἐκεῖ στή σωτηρία τῆς ψυχῆς, στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.Γι'αὐτό νά ἔχουμε μεγάλη μετάνοια για να λάβουμε το ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τό σπουδαιότερο τη σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ για να εἰσέλθουμε μέσα στόν παράδεισο με το φῶς τοῦ Θεοῦ.

Μέ τή μετάνοιά μας προσπαθοῦμε νά ἐξαγνίσουμε τήν ψυχή μας ἀπό κάθε μολυσμό καί νά πλημμυρίσουμε ἀπό τό Φῶς τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά γίνουμε καθαροί μέσα ἀπό τό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως. Μέ τή μετάνοιά μας ἐπιστρέφουμε στό σπίτι τοῦ Θεοῦ, στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ ἄσωτος υἱός στό σπίτι τοῦ πατέρα του. Ὁ ἀμετανόητος εἶναι ἐξορισμένος ἀπό τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί σ’ αὐτή στή ζωή καί στήν ἄλλη, διότι ἐπιθυμεῖ νά ζεῖ μόνος του μέσα στό σκοτάδι τοῦ ἐγώ του, τοῦ ἑαυτοῦ του, χωρίς νά θέλει τό Θεό κοντά του. Η μετάνοια ταπεινώνει την ψυχή μας και ο νούς μας έχει ταπεινούς λογισμούς.Οταν λέμε: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με" μέσα μας ομολογούμε τις αμαρτίες μας και ζητούμε το έλεος του Θεού. Οταν το νοιώθουμε αυτό προσχωρούμε στο δεύτερο βήμα στην εξομολόγηση μας για να λάβουμε άφεση των αμαρτιών μας. Οσο περισσότερο κοιτούμε τον εαυτό μας τόσο εντονότερα ζούμε την μετάνοια μας και αδιαφορούμε για τα πάθη των άλλων και βελτιώνουμε τον χαρακτήρα μας να είναι απο αρετές.Εκείνος που νιώθει την αμαρτωλότητά του είναι πιό αισθητά πιό κοντά στον Θεό, διότι βλέπει ο Θεός την ταπείνωσή του και του προσφέρει περισσότερη θεία χάρη. Η αίσθηση της μετανοίας μας είναι φανερή με την κατάνυξη της ψυχής μας που ποθούμε την ένωση με το Θεό με κάθε τρόπο δια της προσευχής.Χωρίς προσευχή δεν έρχεται η παρουσία του Θεού καί ούτε η μετάνοια μας είναι αληθινή. Ο προσευχόμενος είναι ο μετανοών καρδιακά που δινεται σε μια συνεχή κοινωνία με τον Θεό για να λάβει πνεύμα. Αλλά η καρδιακή μετάνοια δεν είναι απλώς ο λόγος που θα εκφράσουμε πρέπει να " δώσουμε αίμα για να λάβουμε πνεύμα", όπως λέγουν οι άγιοι πατέρες. Η μετάνοια συμπορεύεται με την στέρηση, με την εγκράτεια, με το πόνο του σώματος και της ψυχής για να δεχθεί ο θεός την ειλικρινή εξομολόγηση μας.ΔΩΣΕ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΛΑΒΕ ΠΝΕΥΜΑ.Αγάπησε την μετάνοια και θα αγαπήσεις περισσότερο τον Θεό με την ταπείνωση του εαυτού σου στους άλλους και στον Θεό.

Αγαπημένο μου παιδί αγωνίσου

1. Aγωνίσου να δείξεις τον καλύτερο εαυτό σου όταν σε ταπεινώνουν οι άλλοι.

2. Αγωνίσου να καθαρίσεις την καρδιά σου απο άσχημους λογισμούς.

3. Αγωνίσου να φωτίσεις τον δρόμο σου με το Φως του Χριστού.

4. Αγωνίσου να σιωπάς μπροστά στον θυμώδη και κακότροπο.

5. Αγωνίσου να κερδίσεις τη σωτηρία της ψυχής σου με την μετάνοια σου.

6. Αγωνίσου να νικήσεις τις κακές επιθυμίες σου με υπομονή και ταπείνωση.

7. Αγωνίσου να δείξεις την συγχωρητικότητα σου στον εχθρό της ψυχής σου.

8. Αγωνίσου να μην ραθυμείς στην βραδυνή προσευχή για να μην χάσεις την ευλογία του Θεού.

9. Αγωνίσου να κρατηθείς μακρυά απο κάθε πάθος των φίλων σου για να μην σκοτεινιάσει η ψυχή σου.

10. Αγωνίσου να είναι ο νούς σου καθαρός μέσα στον κόσμο των πολλών πειρασμών.

11. Αγωνίσου να δείξεις στους άλλους οτι είσαι χριστιανός με την ευγένεια του λόγου σου, την ομολογία της πίστεως σου και την απλότητα της ζωής σου.

12. Αγωνίσου να ταπεινωθείς μπροστά στον εγωϊστή και τον ζηλόφθονο με την σιωπή και την υπομονή σου.

13. Αγωνίσου να γίνεις μάρτυρας της πίστεως σου με την αυταπάρνηση σου.

14. Αγωνίσου να αποκτήσεις Ζήλο Θεού ,οπως ο Προφήτης Ηλίας.

15. Αγωνίσου να ελεείς για να σε ελεεί ο Θεός.

16. Αγωνίσου να μελετάς καθημερινά την Αγία Γραφή.

17. Αγωνίσου να διορθώνεις τα λάθη του εαυτού σου με την ταπείνωση σου.

18. Αγωνίσου να είσαι θεληματικά φτωχός για να μιμηθείς την ζωή του Χριστού.

19. Αγωνίσου να ζεις την Ζωή του Χριστού στην ζωή σου.

20. Αγωνίσου να μην κατακρίνεις κανένα με ότι βλέπεις.

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Τι φοβάται ο διάβολος στον άνθρωπο;

Η πνευματική ζωή είναι εσωτερικός εσωτερικός για να ζήσουμε τον Θεό μέσα στην ψυχή μας. Δεν γνωρίζουμε να αγωνιζόμαστεπνευματικά και προχωρούμε στη ζωή μας με τις δικές μας επιθυμίες και τα πάθη μας χωρίς να γευόμαστε τήν ευωδία του Παναγίου Πνεύματος.Στον πνευματικό αγώνα μας πρέπει να αντιστεκόμαστε στον κακό εαυτό μας, στον διάβολο και στο κόσμο.Αλλά ο διάβολος εκμεταλλευόμενος τα πάθη του εαυτού μας καί τις επιθυμίες του κόσμου τον παρασύρει στον κόσμο του για να καταστρέψει ψυχικά και πνευματικά.Αλλά ο χριστιανός δεν γνωρίζει να πολεμά τον διάβολο και δεν ξέρει πως να τον πολεμα για να τον νικήσει. Οπως σε μιά μάχη με ενα εχθρό μας πρέπει να γνωρίζουμε τις αδυναμίες του και τι φοβάται ότι θα νικηθεί εύκολα και αποφεύγει τους κινδύνους. Και ο χριστιανός δεν γνωρίζει τι φοβάται ο διάβολος.Ο διάβολος φοβάται τέσσερα όπλα του χριστιανού, διότι όποιος τα χρησιμοποιήσει τον νικά και τον εξουδετερώνει και τον τραυματίζει απο την δύναμη των όπλων αυτών. Αυτά είναι:

1. Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Τό όπλο της προσευχής αφοπλίζει τον διάβολο διότι η προσευχή έχει τη δύναμη της θείας χάριτος. Πολλά μπορούμε να είπουμε αλλά οι άγιοι πατέρες έχουν γράψει πολλά για την προσευχή.

2. Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.Η αρετή της ταπεινώσεως χρειάζεται μεγάλο αγώνα που μαστιγώνει τον διάβολο διότι ο χριστιανός είναι πάντοτε πράος και ειρηνικός. Πάντοτε υπομονετικός χωρις αντιλογία και επίθεση θυμού. Πάντοτε υπάκουος στις εντολές του Θεού.Δεν κοιτά τον εαυτό του αλλά να προσφερθεί στον άλλον με θυσία και αγάπη.Μεγάλη αρετή που ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια και γίνεται ο χριστιανός άγγελος. Η ταπείνωση δίνει χαρίσματα και πλούτο πνευματικό.Την ταπείνωση την φοβάται πολύ ο διάβολος και χρησιμοποιεί τις μεθοδείες του για να κάνει τον άνθρωπο εγωϊστή,υπερήφανο,κενόδοξο, φιλήδονο, φιλάργυρο,ζηλόφθονο, και άλλα πάθη για να τον απομακρύνει απο την αρετή των αρετών.

3. Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ. Πόσοι χριστιανοί αποφεύγουν την εξομολόγηση για διαφόρους ανούσιους λόγους που βασικά είναι έργο του διαβόλου. Με την εξομόλογηση συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες και αφοπλίζεται ο διάβολος και δεν μπορεί εύκολα να τον πειράξει στην ψυχή.Με την εξομολόγηση σώζεται ο χριστιανός και νεκρώνεται ο διάβολος .Η εξομολόγηση φέρνει τον χριστιανό μεσα στο φως του θεού και σώζεται απο κάθε τι κακό.

4. Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Η εξομολόγηση με την θεία κοινωνία συμπορεύονται.Η θεία κοινωνία με τη μετάληψη του παναγίου Σώματος και Αίματος του Χριστού καίγεται το πονηρό πνεύμα διότι η θεία χάρη ενισχύει τη ζωή του χριστιανού.Η θεία κοινωνία είναι ανίσχυρη σε εκείνον που δεν εξομολογείται, δεν ταπεινώνεται και δεν προσεύχεται αλλά του φέρνει αναποδιές διότι γίνεται υποχείριος των πονηρών πνευμάτων.Αυτή η τετράδα των πνευματικών όπλων όταν υπάρχουν στο σώμα του ανθρώπου τότε νικά τον διάβολο και τον κατακαίει . Αν λείψει ένα μόνο απο αυτά τα όπλα τότε χάνει εύκολα στον πόλεμο με τον διάβολο.Τα όπλα αυτά τα εξασκούμε καθημερινώς για να μπορέσουμε να αντιπαλαίσουμε με τους αόρατους εχθρούς μας, όπως τονίζει ο απόστολος Παύλος.Να έχουμε μέσα μας ζήλο Θεού. Να είμαστε αγωνιστές και εκείνος που αγωνίζεται εγκρατεύεται σε όλα.Δεν λυποψυχεί αλλά είναι ανδρείος και γεμάτος θάρρος με πίστη των αγίων προχωρεί στην ζωή του για να νικήσει τον αιώνιον εχθρό των ανθρώπων.Ας μάθουμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά πνευματικά προς δόξα Θεού.Αμήν.

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ...

1. Μην ξεχνάς ότι ζεις για τον Θεό και από τον Θεον.

2. Μην ξεχνάς το καλό του άλλου και μιμήσου την αγάπη του.

3. Μην ξεχνάς τις ευεργεσίες του Θεου και ευχαριστήσε τον με μια θυσία προσωπικη.

4. Μην ξεχνάς ότι γεννήθηκες για να αγαπάς τον Θεό και τον ανθρωπο.

5. Μην ξεχνάς τα λάθη της ζωής σου για να μην τα επαναλάβεις.

6. Μην ξεχνάς τις ξεχνάς τις συμβουλές του πνευματικού σου διότι μπορείς να χαθείς μέσα στους λογισμούς σου.

7. Μη ξεχνάς την βραδυνή προσευχή σου για να μην χάσεις τη θεία χάρη του Θεού.

8. Μη ξεχνάς να διαβάζεις κάθε μέρα την Αγία Γραφή για να χάσεις το δρομο του Θεού.

9. Μη ξεχνάς κάθε Τετάρτη και Παρασκευή να νηστεύεις για τον Εσταυρωμένο Ιησού Χριστό.

10. Μη ξεχνάς να προσεύχεσαι για τη σωτηρία του κόσμου.

11. Μη ξεχνάς να συγχωρείς κάθε βράδυ όσοι σε λύπησαν όλη την ημέρα.

12. Μη ξεχνάς να πηγαίνεις κάθε Κυριακή στην Εκκλησία.

13. Μη ξεχνάς να ζητάς συμβουλές όταν δεν μπορείς να λύσεις προσωπικά προβλήματά σου.

14. Μη ξεχνάς να καλλιεργείς τον εαυτό σου σε αρετές και να πολεμάς τα πάθη σου με υπομονή και πίστη στον Θεό.

15. Μη ξεχνάς ότι είσαι προσωρινός (η) στη ζωή αυτή και να σκέπτεσαι την άλλη ζωή (παράδεισος και κόλαση) για να μην αμαρτάνεις.

16. Μη ξεχνάς ότι εκεί που μένεις μετά από πολλά χρόνια θα έρθει άλλος να μείνει και θα είσαι ανάμνηση των ανθρώπων και γι αυτό να μην δένεσαι με τη γη αλλά με τον ουρανό.

17. Μη ξεχνάς μέσα στην θλίψη σου τον Θεό και σ Αυτόν να τρέχεις με πίστη και αγάπη.

18. Μη ξεχνάς να μην παρασύρεσαι στα πάθη των ανθρώπων που χρησιμοποιούν ωραία λόγια αγάπης αλλά να προστατεύεσαι από τις εντολές του Θεού.

19. Μη ξεχνάς τον σκοπό της ζωής που γεννήθηκες για να πας στην βασιλεία των ουρανών.

20. Μην ξεχνάς τους αγίους στη ζωή σου αλλά μιμήσου ότι μπορείς για να ζεις χριστιανικά.

21. Μη ξεχνάς να βοηθάς ηλικιωμένα άτομα που χρειάζονται βοήθεια ψυχική ή σωματική.

22. Μη ξεχνάς να είσαι ευγενικός(η) με όλους τους ανθρώπους και να μην θυμώνεις με κανένα.

23. Μη ξεχνάς στους μικροτέρους σου να είσαι υπομονετικός (η) χωρίς να τους κατηγορείς για τα λάθη τους λάθη τους και στους μεγαλύτερους σου να δείχνεις την αξιοπρέπεια σου αν σε προσβάλλουν με τον χαρακτήρα τους.

24. Μη ξεχνάς να ανάβεις κάθε βράδυ το καντήλι στο σπίτι σου για να σε φυλάει ο άγγελος του αναμμένου καντηλιού από κάθε κακό.

25. Να μην ξεχνάς να διαβάζεις κάθε βράδυ τους χαιρετισμούς της παναγίας.

26. Μη ξεχνάς να μην παρασύρεσαι στα πάθη των ανθρώπων που χρησιμοποιούν ωραία λόγια αγάπης αλλά να προστατεύεσαι από τις εντολές του Θεού.

ΔΙΑΛΕΞΑ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ..

Διάλεξα τη σοφία από τον πλούτο για να αποκτησω την αιώνια ευτυχία.Διάλεξα τη σιωπή από την πολυλογία για να αποκτήσω την γνώση του εαυτού μου.Διάλεξα τη ζωή από το θάνατο για να ζήσω αιώνια κοντά στο Θεό.Διάλεξα την ευγένεια από την αγένεια για να είμαι άνθρωπος.Διάλεξα την τη σοφία του θεού από τη σοφία του κόσμου για να κερδίσω την αιώνια ζωή.Διαλεξα την ταπείνωση από την υπερηφάνεια για να ζω στη γη όπως επιθυμεί ο Θεός .Διάλεξα την αδικία από την κατηγορία για να μιμηθώ τον Χριστό στην ζωή μου.Διαλεξα την προσευχή από την μελέτη των βιβλίων για να γνωρίσω τον Θεό.Διάλεξα την σωφροσύνη από την αφροσύνη για να είμαι συνετός στη ζωή μου.Διαλεξα την κακοπάθεια από την άνεση για να νικήσω τον κακό εαυτό μου.Διάλεξα την υπακοή από την ανυπακοή για να έχω ήσυχη την συνείδησή μου.Διάλεξα το καλό από το κακό για να είμαι τίμιος με τον εαυτό μου.Διάλεξα την πραότητα από την επιθετικότητα για να είμαι πάντοτε γαλήνιος στη ζωή μου.Διάλεξα την θυσία από την αδιαφορία για να αγαπώ χωρίς όρια.Διάλεξα το φως από το σκοτἀδι για να προχωρώ χωρίς να σκοντάφτω μεσα στις λακούβες των πειρασμών του κόσμου.Διάλεξα την αφάνεια από τη δόξα για να γνωρίσω τη σοφία του Θεού.Διάλεξα να μην κατέχω τίποτα για να κατέχω τον Θεό μέσα μου.Διάλεξα τη στέρηση από την απόκτηση πολλών για να ζήσω ταπεινά στη γή.Διάλεξα τον ουρανό από τη γη για να ζήσω στη βασιλεία του Θεού παντοτεινά.Διάλεξα την αλήθεια από το ψέμα για να ζήσω αληθινά.Διάλεξα την αγάπη από το μισος για να προσφέρω με την καρδιά μου.Διάλεξα τον Σταυρό του Χριστού από τον σταυρό του κόσμου για να φθάσω στο Φως του Θεού και όχι στο σκοταδι του κόσμου.Διάλεξα τη πηγή της αλήθειας από το ποτάμι των λογισμών για να μάθω να ζω μόνο με τον Θεό.Διάλεξα τις εντολές του Θεού από τους νόμους του κόσμου για να οδηγηθώ στον δρόμο του Θεού, στην αλήθεια του θεού και στη αληθινή ζωή.Διάλεξα τη σοφία των εντολών του Θεού για να πορευθώ στο δρόμο της σοφίας του Θεού.ΕΣΥ ΤΙ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ;

ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ.....

· Συγχώρσε χωρίς να βασανίζεσαι απο την κακία του άλλου.

· Συγχώρεσε χωρίς να χάνεις τον χρόνο για τον άλλον.

· Συγχώρεσε χωρίς να μελετάς τη ζωή του άλλου.

· Συγχώρεσε χωρίς να πολεμήσε εσωτερικά.

· Συγχώρεσε χωρίς να θυμάσαι τα άσχημα του άλλου.

· Σύγχωρεσε χωρίς να φοβάσαι τον άλλον.

· Συγχώρεσε χωρίς να υπερηφάνευσε για την καλωσύνη του εαυτού σου.

· Συγχώρεσε χωρίς να κλείνεσαι στον εαυτό σου.

· Συγχώρεσε χωρίς να είσαι καχύποπτος(η) για τον άλλον.

· Συγχώρεσε χωρίς να σκληραίνεις την καρδιά σου.

· Συγχώρεσε χωρίς να θυμώνεις με τον άλλον.

· Συγχώρεσε χωρίς να αναφέρεσε για τον κατήγορον σου.

· Συγχώρεσε χωρίς να διδάσκεις το κακό στον άλλον.

· Συγχώρεσε χωρίς δισταγμό ψυχής.

· Συγχώρεσε χωρίς να χάνεσαι μέσα στην κακία του άλλου.

· Συγχώρεσε χωρίς αντίδραση εσωτερική.

· Συγχώρεσε χωρίς να πληγώνεις τον εαυτό σου.

· Συγχώρεσε xωρίς να ψάχνεις τρόπο να εκδικηθείς για το κακό που σου έκαναν

ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝ

ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝ

Επτα πράγματα μισεί ο Θεός στον άνθρωπο, που είναι αδύνατο να τα ανεχθεί:

1. Μάτια αλαζονικα, υπερήφανα

2. Γλώσσα που λέει ψέματα

3. Χέρια που χύνουν αίμα αθώου

4. Μυαλό που μηχανεύεται σχέδια αμαρτωλά

5. Πόδια που τρέχουν στο κακό

6. μάρτυρα ψευτη που διαδίδει ψέματα

7. και εκείνος που διχόνοιες σπέρνει ανάμεσα στους αδελφούς ( Παροιμ.6,16-19)

ΑΓΑΠΗ ΑΛΗΘΙΝΗ.....

Αγάπη αληθινή σαγηνεύει την ταπεινή ψυχή που τρέχει στο πόνο του φτωχού με δέηση εσωτερική για να τον ελευθερώσει απο κάθετι κακό.

Αγάπη καρδιακή ευρίσκεσαι στό δάκρυ του ταπεινού χωρίς να ζυγίζει το πόνο τό δικό του αλλά τρέχει ξυπόλυτος μέσα στη νυχτα του χειμώνα για να ζεστάνει τον παγωμένο αδελφό του.Δέν κοιτά τήν άνεση του σώματος του αλλά την κούραση του πονεμένου απο τη θλίψη της ζωής του.

Αγάπη ταπεινή κερδίζει κάθε αδικημένο που πονά απο την κακία του άλλου και αδημονεί να σώσει κάθε ψυχή ασθενική απο το βάρος της πληγή της.

Αγάπη ψυχική αδυνατεί να ανοιχτεί στό πέλαγος των πειρασμών από αδυναμία εσωτερική διότι διστάζει να δεί τη αδύνατη ψυχή της.

Αγάπη αδελφική πονά σε κάθε βήμα για την προστασία της αδελφής ψυχης διοτι νοιώθει το πόνο της καρδιάς της και δέεται εσωτερικα για τη σωτηρία της ζωης της.

Αγάπη συζυγική κρύβεται στο φόβο της αδύναμης ψυχής καί τολμά να θυσιαζεται στην πρώτη φωνή της αγαπημένης της ψυχής χωρίς να σκεφθεί τα πάθη της καρδιάς της.

Αγάπη πατρική ξεχνά ότι υπάρχει αληθινά διοτι δίνεται με πόθο εσωτερικό γιά να προστατεύσει το σπλάγχνο της ζωής του.

Αγάπη μητρική δακρύζει σε κάθε κλάμα του παιδιού της απο ένστικτο εσωτερικό καί τρέχει χωρίς λογική στη βοήθεια του για να σκεπάσει κάθε θλίψη ουσιαστική που φανερώνει τη αυτοθυσία της ζωής της.

Αγάπη πνευματική ξεπερνά κάθε ανθρώπινη ζωή διότι ζεί απο τον Θεό και προσφέρει δια του Θεού καί ανεβαίνει στο θρόνο του Θεού για να θαυμάσει την θεϊκή αγάπη της Αγίας Τριάδος.Αυτή είναι ανώτερη όλων διότι είναι έρως θεϊκός που δεν μειώνεται με το χρόνο αλλά αυξάνεται κάθε λεπτό με την αδιάλειπτη προσευχή καί το δάκρυ της ψυχής που θερμαίνει την φωτεινή καρδιά απο την υπερβολική αγάπη προς τον Θεό.Ποιός μπορεί να την πλησιάσει αν δεν καίγεται εσωτερικά απο αγάπη θεϊκή!

Εκείνος που αγαπά δεν σκλαβώνει αλλά ελευθερώνει τον άλλον.

Εκείνος που αγαπά δεν πληγώνει αλλά ταπεινώνεται για να μην χαθεί η αγάπη της ψυχής.

Εκείνος που αγαπά δεν κοιτά τον εαυτό του αλλά κοιτά να ευχαριστήσει τον άλλον αρνούμενος το δικό του θέλημα.

Εκείνος που αγαπά δεν εμποδίζει τον άλλον στο δρόμο της ζωής του αλλά τον βοηθεί να ζήσει οσο πιο πολύ ευτυχισμένος.

Εκείνος που αγαπά σιωπά μπροστά στο θυμό του άλλου και με χαμόγελο τον χαϊδεύει για να δείξει με τον όμορφο λόγο του την αγάπη της καρδιάς του.

Εκείνος που αγαπά δεν ψάχνει τα λάθη του άλλου αλλά τα σκεπάζει με την σιωπή του και την προσευχή του.

Εκείνος που αγαπά τρέχει στον φτωχό και πεινασμένο για να τον θρέψει όσο μπορεί με τρόπο ταπεινό.

Εκείνος που αγαπά δεν ξεχνά τη χήρα και το ορφανό αλλά τους αναζητά να τους βοηθήσει μυστικά.

Εκείνος που αγαπά είναι άσβεστη φλόγα που φωτίζει κάθε ψυχή μοναχική και σιωπηλή με τήν αγάπη της καρδιάς του χωρίς να υπολογίζει κόπο και ανάπαυση σώματος και ψυχής.

ΑΓΑΠΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΖΥΓΙΖΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ .ΑΜΗΝ.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ, ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥΨΥΧΗ

Ανοικτή επιστολή

Αγαπητή μου ψυχή

Δέ­ξου την πρό­σκλη­σή μου κι έ­λα βια­στι­κά, νο­ε­ρά, χω­ρίς να έ­χεις τί­πο­τε μα­ζί σου σ' αυ­τόν ε­δώ τον ε­ρη­μι­κό τό­πο, για να δεις την ψυ­χή σου. Ό­λα ε­δώ εί­ναι γα­λή­νια, τα­πει­νά, σιω­πη­λά.

Δέ­ξου την συμ­βου­λή α­πό μια ψυ­χή που γνω­ρί­ζει τι εί­ναι α­μαρ­τί­α γνω­ρί­ζει πό­σο κο­στί­ζει στη ψυ­χή και ποιος εί­ναι ο διά­βο­λος, ο ερ­γά­της κάθε α­μαρ­τί­ας.

Ά­κου­σε την φω­νή της συ­νει­δή­σε­ώς σου, ό­ταν σε ε­λέγ­χει, ό­ταν σε συμβου­λεύ­ει ό­ταν σε ο­δη­γεί στο α­γα­θό. Εί­ναι η φω­νή του Θε­ού μέ­σα σου. Εί­ναι η φω­νή του φύ­λα­κος αγ­γέ­λου σου που σε προ­τρέ­πει και σε βο­η­θά να ερ­γά­ζε­σαι το ά­γα­θο και να μην α­μαρ­τά­νεις.

Γνώ­ρι­ζε κα­λά και μην αμ­φι­βάλ­λεις, ό­τι η αιώ­νιος ζω­ή εί­ναι πραγ­μα­τι­κή και βε­βαί­α πρέ­πει να έ­χεις γι' αυ­τήν την ελ­πί­δα.

Γνώ­ρι­ζε ό­τι κό­λα­σις εί­ναι, ό­ταν θα α­νοί­ξουν τα μά­τια της ψυ­χής σου και θα α­ντι­κρύ­σεις ε­κεί­νον τον αιώ­νιο κό­σμο και θα ι­δείς το κάλ­λος και την με­γα­λο­πρέ­πεια του Α­γί­ου Θε­ού και θα πεις με φο­βε­ρή με­τα­μέ­λεια. «Ποίον Ά­γιον Θε­όν Πα­τέ­ρα ε­λύ­πη­σα;» Ό­ταν θα ι­δείς τον Αγ­γε­λι­κόν κό­σμον και ό­λους τους Α­γί­ους, θα α­να­στε­νά­ξεις βα­θύ­τα­τα και θα πεις: «Α­πό ποιόν Ά­γιον χορόν ε­χω­ρί­σθην και σε ποιό φο­βε­ρό σκό­τος κα­τε­βαί­νω; Η σκο­τει­νή μου ψυ­χή χωρί­ζε­ται μό­νη της α­πό το χώ­ρο του φω­τός, της Α­γιό­τη­τος και της αιω­νί­ου χαράς». Αυ­τή η συ­ναί­σθη­σις εί­ναι η αιώ­νιος κό­λα­σις της ψυ­χής.

Μη σχί­ζεις λοι­πόν την στο­λήν της ψυ­χής και μη την μο­λύ­νεις. Η στο­λή της ψυ­χής σχί­ζε­ται α­πό τον θυ­μό, την ορ­γή, το μί­σος, την μνη­σι­κα­κί­α, την χαι­ρε­κα­κί­α, την κα­τά­κρι­ση.

Προ­σπά­θη­σε να νη­στεύ­εις, διό­τι η νη­στεί­α δια­τη­ρεί την σω­φρο­σύνην και την κα­θα­ρό­τη­τα. Καλ­λιέρ­γη­σε τα τά­λα­ντα που σου έ­δω­σε ο Θε­ός και να γνω­ρί­ζεις, ό­τι θα δώ­σεις λό­γο για ό­λα τα έρ­γα σου.

Αν έ­χεις τώ­ρα πί­στη, έ­λα να προ­σευ­χη­θού­με μα­ζί. Αν έ­χεις δά­κρυα γο­νά­τι­σε να κλά­ψου­με μα­ζί. Αν έ­χεις α­γά­πη, προ­σευ­χή­σου για ό­λο τον κό­σμο. Όλοι α­να­ζη­τούν πα­ρη­γο­ριά.

Α­να­ση­κώ­σου τώ­ρα· πά­με μέ­σα στo ε­ξωκ­κλή­σι. Βά­λε με­τά­νοια στην Πα­να­γί­α, πά­ρε την ευ­χή της και πή­γαι­νε στο κα­λό.